1- در تصميم‌گيري بهتر است با افراد آگاه، متخصص و با تجربه مشورت نماييم.

2- در مورد تصميمات گروهي يا خانوادگي بهتر است نظر تمامي افراد گروه را نيز جويا شويم.

3- براي اين که تصميم گيرنده‌ي خوبي باشيم، سعي کنيم خود آگاهي خود را افزايش دهيم.

4- در مورد مسائل شخصي با حفظ و تقويت اعتماد به نفس، اجازه ندهيم ديگران براي ما تصميم بگيرند.

5- مسئوليت پيامدهاي تصميم خود را شخصاً برعهده بگيريم.

6- با مديريت و کنترل هيجان‌هاي خود تصميمات منطقي‌تري بگيريم. همان طور که حضرت علي‌(ع) فرمودند: «هنگام خشم، نه تصميم، نه تنبيه، نه دستور».

7- در تصميم‌گيري‌هاي خود به تمام جوانب موضوع توجّه کنيم.

8- سعي کنيم قبل از اجراي تصميم خود پيامدهاي مثبت و منفي آن را بررسي کنيم و امتياز بدهيم.

9- نگاه مثبت، توأم با تفکّر و شناخت باعث مي‌شود که تصميم‌هاي درست‌تر و منطقي‌تر بگيريم.

10- فرصت تصميم‌گيري را از ديگران به ويژه فرزندانمان دريغ نکنيم و به آن‌ها اجازه دهيم در مسائل مربوط به خودشان تمرين تصميم‌گيري داشته باشند.

11- شهامت تصميم‌گيري را در خود و ديگران تقويت کنيم.

12- به عوامل موثر در تصميم‌گيري مانند اطلاعات درست، تأثير فشار گروه‌ها و دوستان، هنجارهاي (جامعه، فرهنگ، مذهب)، رسانه‌هاي جمعي و ... توجّه نماييم.

13- به منظور جلب توجّه فرزندان به پيامدهاي هر تصميم‌گيري در مورد برخي از مخاطره آميزترين تصميم‌هاي دوره‌ي نوجواني با آن‌ها گفتگو کنيم.

14- هدف‌گذاري در زندگي، مقدّمه‌ي تصميم‌گيري است. به عبارت ديگر افرادي که اهداف کوتاه و بلند مدّت خود را در کليه‌ي شئونات زندگي مشخص کرده باشند، راحت‌تر و مناسب‌تر تصميم‌ مي‌گيرند.

15- مطالعه‌ي زندگي‌نامه‌ي انسان‌هاي موفّق در عرصه‌ي علم و ادب و اقتصاد و ... مي‌تواند زمينه‌ي تصميم‌گيري‌هاي مناسب‌تر را در فرد مهيا سازد.