سلام اقاي مقامي عزيز

متن رو خوندم....با اين پست شما ياد خيلي چيزها افتادم که مجل نوشتم هم نيست اما بيشتر از همه ياد يه شهيد بزرگواري افتادم که وقتي بچه بوديم ما رو سوار دوچرخه ميکردو ميبرد براي ما خوراکي ميخريد يه روز رفت و ديگه نيامد.... و خيلي مسايل ديگر که کاش دنياي ما اجازه ي گفتنش روميداد

فقط ميگم که شهدا زنده اند و عالم هم محضر خداست